Άμα ποτέ θέλεις να φύγεις Καν' το μια μέρα που δε θα 'χω ρεπό Φτιάξε καφέ χωρίς να με ρωτήσεις Κι αν είναι Δευτέρα Καν' το μου διπλό Γράψε μου ένα γράμμα πολύ λυπητερό Να ρίξω πολύ κλάμα Να εκτονωθώ
Δε θέλω να φύγεις Αλλά αν θέλεις φύγε Αλλά δε θέλω να φύγεις Οπότε μείνε παρακαλώ
Άμα ποτέ θέλεις να με αφήσεις Πάρε τη βαλίτσα που χρησιμοποιώ Έτσι αν ποτέ με πεθυμήσεις Θα 'χεις αφορμή για να σε ξαναδώ Αν τύχει να είναι στα γενεθλιά μου Περίμενε μια μέρα δεν είναι σωστό Και το βράδυ μείνε μες' την αγκαλιά μου Να 'σαι μεσ'τα μέλια μην υποψιαστώ
- Αν ποτέ μ' αφήσεις...
- Δε θα σε αφήσω.
- Ναι, το ξέρω, απλώς αν ποτέ είναι να με αφήσεις, μη μου το πεις.
- Μα δε θα σε αφήσω;
- Ναι, αλλά αν θέλεις να με αφήσεις
- Μα δε θέλω να σε αφήσω!
- Εντάξει, απλώς εάν είναι να με αφήσεις, πεσ' το μου να το ξέρω.
- Εντάξει, θα στο πω.
- Α, άρα θα με αφήσεις;!
- Όχι, δε θα σε αφήσω, απλώς θα στο πω μόνο.
- Ωραία, απλώς αυτό αν είναι να με αφήσεις, πες το μου να το ξέρω, να προετοιμαστώ κάπως, όχι......
Οπότε μείνε, παρακαλώ
Οπότε τι λες;